Ul. Bohuna, 5 – budynek mieszkalny
Wielorodzinny budynek mieszkalny (1906-1907; biuro projektowe architekta Jana Lewińskiego współautorstwo Jana Lewińskiego i Lwa Lewińskiego [?]). Dwupiętrowy budynek na planie litery L. Korpus od frontu dopełnia oficyna, dobudowana pod kątem prostym. Razem z sąsiednim budynkiem nr 7 kamienica tworzy bliźniaczą grupę w kształcie litery T. Fasada wyróżnia się w perspektywie ulicy podobnym do podkowy szczytem attyki. Secesja.
Architektura
Typ zabudowy: wielorodzinny budynek mieszkalny.
Plan, kompozycja przestrzenna:
Budynek wzniesiony na działce w kształcie prostokąta. Na planie litery L. Bryłę od frontu dopełnia oficyna, dobudowana pod kątem prostym. Zewnętrzna ściana budynku została wyznaczona na linii regulacyjnej. Fasada skierowana na zachód.
Kamienica sąsiednia – nr 7 – zbudowana na tym samym planie, jest jej lustrzanym odbiciem. Grupa, składająca się z dwóch kamienic – nr 5 i nr 7, formuje blok w kształcie litery T. Budynki mają wspólny pion wentylacyjny ‘wycięty' w korpusie centralnie między ścianami przeciwogniowymi.
Działka wewnętrznego podwórka budynku nr 5 jest częścią przestronnego podwórza w środku kwartału między ulicami Bohuna, Gen. Czuprynki, Neczuja-Lewyckiego i Kotlarewskiego. Podwórze jest wspólne dla budynków północnej części kwartału.
Kamienica dwupiętrowa.
Środkowa część fasady ozdobiona jest gzymsem wykończonym szczytem attyki w kształcie podkowy z owalnym oknem poddasza. Pod nim, w przestrzeni między otworami okiennymi ostatniego piętra, wkomponowane zostały lizeny, a na pierwszym piętrze – centralnie szeroki balkon. U góry, w częściach bocznych ściany fasady umieszczono potężne gzymsy z konsolami tworzące zadaszenia i dwa balkony na drugim piętrze. Horyzontalnymi akcentami kompozycji jest rustyka biegnąca w rzędach, która oddziela wyższą część fasady, oraz rzędy płaskorzeźb między oknami na wysokości pierwszego piętra.
Okna prostokątne. Na występie centralnego gzymsu na jednym piętrze wkomponowane zostały po dwa otwory okienne, a po bokach fasady – po jednym oknie.
Budynek kryty dwuspadowym dachem.
Drzwi wejściowe umieszczono w centrum fasady, obok prawego brzegu gzymsu. Sień wejściowa i klatka schodowa leżą na jednej osi, prostopadłej do fasady.
Plan wnętrza kamienicy bazuje na podwójnym systemie amfiladowym. Na każdym piętrze umieszczono po dwa mieszkania. Przekrój poprzeczny jest charakterystyczny dla planowania sekcyjnego budynków wielorodzinnych z początku XX w.
Styl i zdobienia:
Zdobienia budynku w stylu późnej secesji.
W fasadę zostały wkomponowane poziomo panele z majoliki z motywem winnej latorośli, rozmieszczone w przestrzeniach między oknami drugiego piętra oraz mniejsze ceramiczne wstawki pod gzymsami i na szczycie attyki. Na płaskorzeźbach fasady figurują motywy girlandy i wianka, a także abstrakcyjno-geometryczne formy ornamentalne. Całość dekoracji zawiera także kute balustrady balkonowe i kroksztyny. Komponenty wykończenia bramy – ceramiczna płytka podłogowa i balustrady schodów.