Dawny gmach Sądu Krajowego – „Pałac sprawiedliwości” (1891-1895, arch. F. Skowron, ul. Kniazia Romana 1-3). Monumentalna budowla w śródmieściu, zwieńczona frontonem z balustradą i attyką z grupą rzeźbiarską (1893, rzeźbiarz L. Marconi). Północny westybul upiększa alegoryczna rzeźba personifikująca sprawiedliwość (1893, rzeźbiarz A. Popiel). Sala na pierwszym piętrze jest ozdobiona sztukaterią oraz malowidłami artystów ze szkoły J. Matejki. Styl gmachu – historyzm (wykorzystujący formy renesansu i baroku). Główna (zachodnia) fasada wychodzi na ul. Kniazia Romana, boczna (północna) na pl. Halicki. Obecnie (2009 r.) jest jednym z gmachów Państwowego Uniwersytetu „Lwowska Politechnika”.

W 1899 r. Komitet Budowy Pomnika Adama Mickiewicza we Lwowie ogłosił konkurs na projekt pomnika. Zwycięzcą konkursu został rzeźbiarz Antoni Popiel. Miejscem pod budowę wybrano Plac Mariacki. Budowa pomnika rozpoczęła się pod koniec 1903 r. pod przewodnictwiem architektów Alfreda Zacharewicza i Józefa Sosnowskiego. 29 października 1904 r. odbyło się uroczyste otwarcie pomnika.

Dawny Kościół Św. Elżbiety (obecnie – Cerkiew Św. Elżbiety i Olgi). Monumentalna neogotycka budowla kościoła Św. Elżbiety stała się jednym z najbardziej charakterystycznych punktów na mapie północno-zachodniej części Lwowa, przylegającej do dworca kolejowego. Zajmuje wielką posesję w centrum placu między ulicami Horodecką, Bandery i Szeptyckich. Świątynia budowana była w latach 1903-1911 wg projektu T. Tałowskiego.

Główny gmach Narodowego Uniwersytetu „Lwowska Politechnika” (1874–1877, architekt J. Zachariewicz; ul. Bandery 12). Styl budowli –historyzm (neorenesans). Na szczególną uwagę zasługuje aula na pierwszym piętrze, ozdobiona podwójnymi korynckimi kolumnami z kariatydami, kasetonowym stropem oraz zespołem malowideł, na których przedstawiono postęp ludzkości i historię zdobywania wiedzy (według szkiców J. Matejki, wykonawcy: L. Delaveau, W. Tetmajer, W. Wodziński, K. Żelachowski, S. Stażyński). Warta uwagi jest również sala dawnej biblioteki, gdzie zachowal się drewniany strop zdobiony imitacją intarsji oraz wielka szafa biblioteczna w stylu flamandzkiego renesansu.