Ul. Chmelnickiego, 36 – cerkiew klasztoru Św. Onufrego

ID: 174

Świątynia zbudowana została u podnóża Góry Zamkowej, na miejscu drewnianej cerkwi z okresu książęcego. Jej architektura łączy w sobie tradycje ukraińskiego budownictwa sakralnego z formami renesansowymi i barokowymi, jak również z późniejszymi wpływami klasycyzmu i historyzmu przełomu XIX i XX w. Cerkiew, razem z przyległymi budynkami dzwonnicy i pomieszczeniami klasztornymi, jest częścią zespołu Klasztoru Św. Onufrego (znanego jako miejsce ukazania się drukiem pierwszej ukraińskiej książki, 1574). Chronologia prac budowlanych obejmuje następujące daty: 1550 r.; 1680 r. (gruntowna przebudowa); 1701 (poszerzenie Kaplicy Trójcy Św.); 1776 r. (przebudowa, autor projektu: F. Kulczycki); 1821-1824 (prace restauracyjne, autor projektu: F. Trescher); 1902 r. (prace restauracyjne, autorzy projektu: E. Kowacz i J. Lewiński).

Architektura

Budowla jest murowana, z kamienia i cegły, trzynawowa, z wydłużoną apsydą centralną i przybudowaną do niej zakrystią. Nad barokowymi nawami – południową (dawna kaplica Trójcy Św.) i północną (wzniesiona w 1902 r.) – wzniesiono kopuły na sześciokątnych tamburach. Nad dachem nawy głównej nadbudowano dekoracyjną kopułkę.

Po stronie zachodniej mieszczą się trzy portale (do każdej z naw), zdobione kamieniem, i schody. Zachodnie fasady główne zwieńczone są trójkątnymi frontonami. Fasady boczne dzielone są lizenami. Okna mają półkoliste zakończenia.

Wnętrze świątyni nakryte jest sklepieniami krzyżowymi. Uwagę zwraca kazalnica (1777) i ikonostas (ikony wykonane przez M. Sosenkę, 1902-1908).