Pl. Katedralna, 1 – Katedra Łacińska pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

ID: 202

Katedra Łacińska pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Kościoła Rzymskokatolickiego. Katedra zbudowana została w centrum placu przylegającego do południowo-zachodniego rogu Rynku. W skład kompleksu architektonicznego, prócz katedry, wchodzą dobudowane do niej kaplice (najbardziej znana z nich to Kaplica Kampianów), a także położona oddzielnie Kaplica Boimów.

Historia

Chronologia budowy lwowskiej katedry to kilka okresów: 1350-1493 (autorzy projektu: P. Stecher, I. Gromm, A. Rabisz, G. Stecher, G. Blechem); 1527 r. (odbudowa po pożarze); 1760-1778 (przebudowa, autor projektu: P. Polejowski); 1892-1930 (seria restauracji, autorzy projektu: M. Kowalczuk, W. Sadłowski, T. Obmiński). Kompleks form architektonicznych łączy gotyk z elementami późnego renesansu, baroku i historyzmu.

Architektura

Katedra zaliczana jest do kościołów gotyckich ogólnego typu. Jest to trzynawowa bazylika, mająca wydłużoną wieloboczną apsydę, umocnioną przyporami. Na zachodniej fasadzie z lewej strony dobudowana jest wieża-dzwonnica, sąsiadująca z kruchtą (jej barokowe zwieńczenie datowane jest na XVIII w.). Symetryczna do niej prawa wieża nie została nigdy zbudowana. Do fasady północnej i południowej przylegają liczne kaplice z XVI-XVII w. Strzeliste okna umieszczone są głęboko w niszach ściennych. Od południa świątynia ma ogrodzenie ozdobione rzeźbami apostołów (dłuta M. Polejowskiego, lata 90. XVIII w.).

Charakter wnętrza wyznaczają rzędy kolumn, które podtrzymują strzeliste gotyckie sklepienia. Na wyposażenie wnętrza składają się dekorowane rzeźbami ołtarze (XVIII w., rzeźbiarze M. Polejowski, J. Owidzki), płyty nagrobne z XV-XVIII w., a także klasycystyczna rzeźba nagrobna autorstwa H. Witwera (1806).

Sklepienie pokryte jest klasycystycznymi malowidłami z XVIII w. (pędzla S. Stroińskiego). W oknach znajdują się witraże z końca XIX w. autorstwa J. Matejki i J. Mehoffera.

Organy katedralne pochodzą z 1839 r.