Ul. Hrabowskiego, 11 – dawna wieża Maksymiliańska (obecnie hotel Citadel-Inn)
Dwukondygnacyjna kazamatowa wieża artyleryjska z pomieszczeniami piwnicznymi i płaskim tarasem na szczycie, zbudowana z czerwonej nietynkowanej cegły. Na planie regularnego 17-kąta, z okrągłym wewnętrznym podwórzem. Zbudowana przez nieznanego architekta w1853 r. na Górze Kaliczej. Podstawowe zadanie – kontrolowanie miasta w przypadku wybuchu powstania, oraz obrona wschodniego skrzydła Cytadeli. Na początku lipca 1941 r. hitlerowcy przenoszą do Cytadeli obóz koncentracyjny dla jeńców wojennych „Stalag 328”. Według relacji jeńców radzieckich w wieży znajdowały się miejsce przesłuchań i cele śmierci. Od 1980 r. wieżę i teren wokół niej użytkuje w charakterze magazynów przedsiębiorstwa „Elektron” Obecnie, stanem na 2009 r., hotel "Citadel Inn".
Architektura
Wieża zbudowana jest na planie regularnego 17-kąta, z okrągłym wewnętrznym podwórzem. Sucha fosa i wał ziemny ze ścianą oporową tworzą zewnętrzny system obronny, broniący dostępu do fortu i chroniący przed obstrzałem pierwszą, mieszkalną kondygnację budowli. Dno fosy wyłożone jest płytami piaskowca. Przez fosę przerzucony jest most zwodzony, który w położeniu pionowym przykrywa bramę wjazdową i otwór strzelniczy nad nią. Most podnoszony był za pomocą mechanizmu łańcuchowego, znajdującego się w pomieszczeniach parteru i pierwszego piętra. Wieża jest piętrowa, z piwnicą i strychem. Wewnątrz zastosowano korytarzowy system układu poszczególnych pięter, z amfiladowymi połączeniami między niektórymi pomieszczeniami parteru. Okna kolistych korytarzy parteru i pierwszego piętra wychodzą na wewnętrzne podwórze. Klatka schodowa jest półokrągła występuje na wewnętrzne podwórze. Schody między piętrami są jednobiegowe, zabiegowe. Na fasadzie głównego wejścia znajduje się nisza wykończona łukiem. W przedsionku, obok bloku wejściowego, w stropie piwnicy, parteru i pierwszego piętra znajdują się prostokątne otwory tworzące szyb do podnoszenie armat i amunicji. Na tarasie znajdował się mechanizm podnośnika. Sam otwór pionowego szybu ma na poziomie tarasu obramowanie z białego kamienia z wpustami umożliwiającymi zamocowanie metalowego dwuspadowego daszku. Fasada zwieńczona jest flankowanym murem z machikułami. Machikuły mieszczą się w narożnych wykuszach (co drugi).
Powiązane Miejsca
Postacie
Autorzy projektu:
- Architekt nieznany. Plany budowy zatwierdziła Centralna Komisja Budownictwa Obronnego w Wiedniu. Zgodnie z danymi karty Lwowskiej Cytadeli z 1853 r. w Archiwum Wojskowym w Wiedniu – głównym inżynierem projektu był I. Wondraszka (Kriegsarchiv Wien).
Właściciele nieruchomości (działki i budynku):
- Od 1849 r. właścicielem wzgórza i budowli jest austriacki resort wojskowy.
- Od 1980 r. wieżę i teren wokół niej użytkuje jako magazyny przedsiębiorstwo „Elektron”.
- Od 2003 r. nieruchomość przechodzi na własność Spółki z.o.o. „Galicyjska Cytadela”, na podstawie decyzji komitetu wykonawczego z dnia 17.11.2003 r.
- Obecnie – stanem na 2008 r. – obiekt przebudowywany jest na hotel.
Źródła
- Archiwum Instytutu „Ukrzachidproektrestawracja” 88-9НИ, ІІІ-01-01
- Taras Piniażko. Cytadela lwowska, Lwów 2005
- Kriegsarchiv. Wien, Inland. CVI. Lemberger Citadelle Nr. 2.
- Fort 31 św. Benedykt
- Władysław Marian Wolff. Strzępy wspomnień z obrony Lwowa (Тutaj)
- Stanisław Kobielski. Cytadela we Lwowie. Zarys historii i opis wyglądu oparty na własnych wspomnieniach (Тutaj)
Zasoby Archiwum Medialnego
Powiązane zdjęcia