Gmach dawnej bursy Ukraińskiego Towarzystwa Pedagogicznego (1906-1908, architekci L. Lewiński, T. Obmiński, biuro architektoniczne I. Lewińskiego). Wybitny zabytek architektury „ukraińskiego stylu modern”. Obecnie (2009 r.) – główny gmach Ukraińskiego Państwowego Uniwersytetu Leśnictwa.

Dawne Sanatorium Kazimierza Soleckiego (1909 r.). Budynek został wzniesiony według projektu z 1908 r.  architekta Aleksandra Łuszpińskiego (Ołeksandr Łuszpyńskyj) jako sanatorium Czerwonego Krzyża, do I wojny światowej stanowił własność lekarza Kazimierza Soleckiego. W 1934 r. nadbudowano drugie piętro (arch. Wawrzyniec Dayczak). Obecnie w budynku mieści się oddział szpitala Wojsk Ochrony Pogranicza Ukrainy.

Wielorodzinny budynek mieszkalny (1906-1907; biuro projektowe architekta Jana Lewińskiego – współautorstwo Jana Lewińskiego i Lwa Lewińskiego [?]). Wielka, dwupiętrowa budowla na planie podkowy położona w głębi działki ma trzy fasady. Na rogu wystający wielokątny wykusz. Kamienica wyróżnia się ostrą, ekspresyjną sylwetką dachu z daszkami. Sekcje mieszkań zgrupowane są dookoła dwóch pionów komunikacyjnych. Budynek zwraca uwagę jako przykład architektury secesyjnej stylizowanej na motywy sztuki ludowej.

Główny gmach Narodowego Uniwersytetu „Lwowska Politechnika” (1874–1877, architekt J. Zachariewicz; ul. Bandery 12). Styl budowli –historyzm (neorenesans). Na szczególną uwagę zasługuje aula na pierwszym piętrze, ozdobiona podwójnymi korynckimi kolumnami z kariatydami, kasetonowym stropem oraz zespołem malowideł, na których przedstawiono postęp ludzkości i historię zdobywania wiedzy (według szkiców J. Matejki, wykonawcy: L. Delaveau, W. Tetmajer, W. Wodziński, K. Żelachowski, S. Stażyński). Warta uwagi jest również sala dawnej biblioteki, gdzie zachowal się drewniany strop zdobiony imitacją intarsji oraz wielka szafa biblioteczna w stylu flamandzkiego renesansu.