Ul. Wynnyczenki, 22 – dawny kościół karmelitów bosych (obecnie cerkiew Św. Michała)

ID: 185

Dawny Kościół karmelitów bosych. Kościół zbudowany został poza granicami dawnych fortyfikacji miejskich, na wzgórzu. Razem z budowlami klasztornymi i murem obronnym, biegnącym wzdłuż trasy ulic Proswity i Wynnyczenka, świątynia tworzy zespół architektoniczny, który w wieku XVII i XVIII miał znaczenie obronne, chroniąc miasto od wschodu. Najważniejsze etapy budowy: 1634 r. (wzniesienie podstawowej bryły budowli, autor projektu: J. Prokopowicz); druga połowa XVII w. (dobudowa murów obronnych, inżynier J. Berens); XVII-XVIII w. (korpus klasztorny); lata 1835-1839 (nadbudowa wieży, autor projektu: A. Wondraszka); 1906 r. (prace restauracyjne, autor projektu: W. Halicki).

Architektura

Budynek kościoła jest murowany, z kamienia, trzynawowy, bez apsyd, pokryty dwuspadowym dachem z sygnaturką. Fasada główna flankowana jest wieżami, zwieńczona frontonem. Fasady rozczłonkowane są pilastrami, mają okna w obramowaniach o półokrągłych zakończeniach, zdobione figurami świętych (1906). Do portalu wejściowego prowadzą zboczem wzgórza kamienne schody.

Na przecięciu nawy głównej z transeptem wnętrze kościoła zostało nakryte sklepieniem sferycznym, w nawach – sklepienia typu romańskiego. System sklepień podtrzymywany jest przez słupy oporowe.

Przestrzeń wewnętrzna naw bocznych tworzona jest przez wnętrza kaplic.

We wnętrzu zachowały się malowidła datowane na lata 1731-1732, autorstwa D. K. Pedretti i B. Mazurkiewicza (częściowo zamalowane w 1870 i 1906 r.). Zachował się również ołtarz główny typu tempietto (XVII w., wykonany przez O. Procheńkowicza) i fragmenty zdobień ołtarzowych (rzeźbiarz A. Sztyl [?]).

Źródła

Opis opracowano w ramach projektu „Galicjana”, 2001-2002

Autor – Ihor Żuk

Zasoby Archiwum Medialnego

Powiązane zdjęcia