Ul. Kniazia Romana, 01-03 – dawny "Pałac sprawiedliwości" (obecnie gmach Politechniki Lwowskiej)

ID: 296

Dawny gmach Sądu Krajowego – „Pałac sprawiedliwości” (1891-1895, arch. F. Skowron, ul. Kniazia Romana 1-3). Monumentalna budowla w śródmieściu, zwieńczona frontonem z balustradą i attyką z grupą rzeźbiarską (1893, rzeźbiarz L. Marconi). Północny westybul upiększa alegoryczna rzeźba personifikująca sprawiedliwość (1893, rzeźbiarz A. Popiel). Sala na pierwszym piętrze jest ozdobiona sztukaterią oraz malowidłami artystów ze szkoły J. Matejki. Styl gmachu – historyzm (wykorzystujący formy renesansu i baroku). Główna (zachodnia) fasada wychodzi na ul. Kniazia Romana, boczna (północna) na pl. Halicki. Obecnie (2009 r.) jest jednym z gmachów Państwowego Uniwersytetu „Lwowska Politechnika”.

Architektura

Budowla jest dwupiętrowa, ceglana, tynkowana, na wydłużonym planie. Składowe części przestrzennej kompozycji gmachu stanowią ryzalit środkowy oraz dwa boczne skrzydła, symetrycznie rozmieszczone i dopełnione przez bryły bocznych ryzalitów.

Fasady są rustykowane, rozczłonkowane poziomymi gzymsami. Ryzality zdobią pilastry i kolumny w porządku jońskim, ryzalit środkowy wieńczy fronton z balustradą i attyką z grupą rzeźbiarską (1893, rzeźb. L. Marconi). Okna mają formy łukowe i prostokątne. Wejście centralne zdobi portyk z półokrągłym nadprożem i kartuszem.

Rozplanowanie wewnętrzne – typu korytarzowego, przy jednostronnym rozmieszczeniu pomieszczeń i stropów. Korytarze nakrywają sklepienia krzyżowe i żaglowe.

Wystrój westybuli nawiązuje do tradycji neorenesansu. Północny westybul upiększa rzeźba – alegoria sprawiedliwości (1896, rzeźb. A. Popiel). Sala na pierwszym piętrze jest ozdobiona sztukaterią oraz malowidłami artystów ze szkoły J. Matejki.

„Pałac sprawiedliwości” stanowi wzorcowy zabytek administracyjnego gmachu z okresu późnego historyzmu.