Ul. Teatralna, 11 – dawny kościół jezuicki (obecnie św. Piotra i Pawła)

ID: 183

Budynek lwowskiego kościoła jezuickiego pod wezwaniem św. Piotra i Pawła jest typowym przykładem architektury manieryzmu i wczesnego baroku. Zgodnie z tradycją jezuickiego budownictwa sakralnego kościół naśladuje rzymską świątynię Il Gesu. Kościół zbudowano w latach 1610-1630 (autor projektu: S. Lamchius [?], D. Briano). Daty przebudów: 1734-1740 (odnowienie wnętrza po pożarze), 1830 (częściowa rekonstrukcja). Fasada główna kościoła wychodzi na ul. Teatralną, boczna – na Pl. Podkowy, tylna – na Prospekt Swobody. Do kościoła, zorientowanego ołtarzem na zachód, od północy przylega budynek dawnego kolegium jezuickiego.

Architektura

Bryła kościoła ma strukturę dwukondygnacyjną. W porządku horyzontalnym podzielona jest na dwa graniastosłupy, z których górny flankowany jest rzędami przypór. Fasada główna podzielona jest pilastrami, niszami i profilowanym gzymsem. Jej kompozycję wieńczy fronton, a rogi zdobią woluty z obeliskami. W niszach umieszczone są figury (z XIX w.).

Świątynia jest trzynawową bazyliką ze słabo zaznaczoną apsydą i pozostałościami wieży-dzwonnicy na południowym zachodzie (wieża rozebrana została w 1830 r.). Nawy boczne powstały kosztem integracji przestrzeni dawnych kaplic. Nawę centralną opasują galerie-empory, typowe dla kościołów jezuickich.

We wnętrzu zwracają uwagę bogate zdobienia rzeźbiarskie (XVIII w.) i malowidła freskowe (autorzy – S. i F. Eckstein, 1734-1740).