Historia
Pierwsze ożywienie budownictwa we Lwowie po I wojnie
światowej nastąpiło w latach 1925–1928, po zakończeniu okresu inflacji. W tym
czasie w Europie i na całym świecie rozwijano idee budownictwa socjalnego, a
następnie prezentowano je na wystawach światowych. W odróżnieniu od Wiednia,
gdzie władze miasta kupowały działki pod tego typu zabudowę w centralnej części
miasta, Lwów rozwijał się jak miasto-ogród, wzdłuż głównych ulic rozchodzących
się promieniście od centrum. Małe prywatne wille, domy wielorodzinne i osiedla
powstały w określonych miejscach w tym samym czasie, przede wszystkim ze
środków prywatnych organizacji.
Jednym z pierwszych zrealizowanych modelowych kompleksów
mieszkań socjalnych we Lwowie był zespół Zakładu Pensyjnego Funkcjonariuszów
przy ulicy Kijowskiej 24–28 (dawna ulica Na Bajkach), zaprojektowany przez
Witolda Minkiewicza w 1926 roku. Niemal natychmiast po tym architekt opracował
kolejny, podobny projekt dla tej samej instytucji, zrealizowany przy ulicy
Stryjskiej 36–42. Ten obejmujący 86 mieszkań zespół został wzniesiony w latach
1926–1928. W związku z usytuowaniem działki na malowniczym wzgórzu w pobliżu
parku, Witold Minkiewicz przewidział dużą ilość loggii i balkonów. W obu
zespołach ważnym aspektem było utrzymanie przystępnej wysokości czynszu, co
spowodowało, że niemożliwa okazała się zakładana w pierwotnych planach
instalacja centralnego ogrzewania w budynkach.
Zespół składa się z trzech brył – sześciokondygnacyjnej
centralnej i dwóch bocznych o wysokości pięciu kondygnacji. Razem tworzą one
głęboki cour d’honneur z poprzecznymi przejściami. Ponieważ był to
pierwszy projekt tego rodzaju, architektura tego kompleksu w dużym stopniu
zdefiniowała oryginalny charakter funkcjonalistycznego nurtu w budownictwie
mieszkaniowym przy ulicy Stryjskiej i w całym mieście.
Powiązane Historie