Aleja do 1955 roku nosiła oficjalną nazwę ulicy Akademickiej. Niegdyś była to droga prowadząca do starego budynku Uniwersytetu Lwowskiego, który określano również jako Akademię. W 1930 roku wzdłuż ulicy rósł szpaler włoskich topoli. Dawna nazwa ulicy jest nadal używana przez mieszkańców Lwowa, a pod numerem 25 wciąż znajduje się kawiarnia „Akademicka”.

Modernistyczny gmach Szprechera jest najbardziej charakterystycznym budynkiem przy całej ulicy. Został wzniesiony jako manifest nowoczesnych idei architektonicznych XX wieku. Jest wyjątkowo wysoki (siedem kondygnacji z poddaszem) i usytuowany poprzecznie w stosunku do starszych budynków. Jego purystyczna fasada wyróżnia się na tle bogatej dekoracji sąsiedniej historyzującej zabudowy.

Budynek był drugim „wieżowcem” zbudowanym we Lwowie. Pierwszy znajduje się w pobliżu, przy placu Adama Mickiewicza 8 (dawniej pl. Mariackim). Oba budynki zostały wzniesione dla Jonasza Szprechera, jednego z najzamożniejszych lwowskich przedsiębiorców, i zaprojektowane przez architekta Ferdynanda Kasslera. Budowa pierwszego z nich rozpoczęła się w 1912 roku i została zakończona po I wojnie światowej, drugi powstał w latach 1929–1931. Oba budynki są powszechnie znane jako „wieżowce”. Ich monumentalizm był tak oszałamiający, że prowokował liczne dyskusje w czasie ich budowy i jest przedmiotem kontrowersji także dzisiaj. Wiele osób wciąż postrzega budynek przy Prospekcie Szewczenki 7 tak, jak Guy de Maupassant widział wieżę Eiffla – szukając w mieście miejsca, z którego nie można go zobaczyć.

Ukończony budynek prezentował bardzo wysoki poziom wykonania. Nowoczesne były w nim nie tylko formy architektoniczne, lecz także konstrukcja i zastosowane materiały. Podstawę konstrukcji stanowił żelbetowy szkielet, elewacje zewnętrzne pokrywały płyty sztucznego granitu i marmuru, a dziedzińcowe – białe płytki ceramiczne. Wnętrza zdobiły okładziny z alabastru. Wszystkie prace kamieniarskie przeprowadziła firma Ludwika Tyrowicza. W centralnej części budynku znajduje się szeroka klatka schodowa z windą. Z części środkowej wychodziły na boki korytarze prowadzące do ulokowanych wzdłuż nich biur i dwóch bloków pomieszczeń sanitarnych. Parter budynku zajmowały sklepy, dwie trzecie górnych kondygnacji przeznaczono na mieszkania.